@senkendinibul

...

*
*

Yakamadın 

gemilerini daha...

Dumanını salamadın

Yangınının...

Çıkaramadın

Kendini 

saklı bahçenden...

Siyahını beyazına ,

katamadın 

Sen daha ...

Alamadın

 icâzetini 

' HAKÎKÂT 'İNİN...

Karanlığını 

kucaklayamadın 

daha...

'Ay ' ının Işık 'ları

 geçerken içinden ,

'GÜNEŞ 'İNİN 

SICAĞI 'NA

ALNINI

kavuşturamadın 

daha...

Rahmet sağanağı

inerken tepelerinden ,

arınamadın 

yağan 

yağmurlarında...

Saflığında 

mâsûmiyetin 

ağlıyor bak !..

Ne kadar da

parlak !..

Bak ışığına !..

Salamadın Sen

kendine

 kendini daha...

Tâ ki git 

yakınlarına !..

Yollarının , evini 

hatırlatmadığı 

NOKTALARINA...

İçine gir , odalarına...

Tavanında gezdir 

bakışlarını...

Bir boşluk kalsın

akarken 

içinden hayatın...

Avuçlarında

 kanarken güllerin...

Geçsin zaman

 içinden

kanatırcasına...

' SESSİZLİĞİNİN AVAZI ' 

 İLE UYAN !..

Uzakları ırak ettiğin 

yakınlarına ...

Uzağı yakın ettiğin 

damlalarınla ...

Enginlerinde 

    yıkan ...

Arın bir daha ...

Tâ ki 

tutuncaya kadar

' GÜNEŞİ'ini...

Bırakıncaya 

TERİNİ

    IŞIĞINA !..

 BERRÂKLIĞINA...

Tâ ki kendine

sarıldığın ,

asla

bırakamayacağın ,

' YUVA ' DAKİ 

' ASIL NOKTA ' YA...

VE ...

BIRAK

KENDİNİ

SONSUZ

 OLASILIKLARINA...

DÖNÜŞ !..

DÖN !..

KARIŞ!..

O 

TEK 

     NOKTAYA !..

...ÖZ...

O 
Tek
Noktaya
   Uyan !..
    Dönüş !..
     Karış !..

...ÖZ...