@senkendinibul ... Yaprağın terinin sarardığı vakitlerdi... * Dalgın bir sabahın serin akşamına kavuşan, buğulu düşler kadar kıvrak ve hazan kokan saçlarını savurmuştu mevsim... Kehribar rengi gözleriyle sonbahar, tılsımlı ve kesif bir rayihâyı salıyordu avucunun içinden... Tan vakti uyanan bir serçe kadar nârîn ve ürkek bir ceylan misâli sıçradı boşlukta hayâli... Perçeminden dökülen sevdasıyla oradan oraya... Savurdu şaşkın yeliyle, soluk dağların mor alacasındaki yalnız tepelere kendini... Boş bir kırlangıç yuvası kadar, hazin bir soluktu hasret, nefesin en derininde... Ve katar katar turnalar göçtü, giderken!.. Teker teker, usul usul, izlendiği noktalardan, geriye... Ve buğulu gözlerden inen yakıcı damlalar... Düştüler bir bir dudaklardan, o alev alev serzenişler... O amber kokulu , ipek saçlara , tel tel indiler , uzaklarda
