@senkendinibul

...Gölgelere 

 yayılmış  'iz' ler,

'çizgi' lere 

yaslanmış 

yıllar bakar ,

bazen 

gözlerine...

'Çıkmaz' lara

gizlenmiş 

 'resim' ler...

Düşer 

  ellerine bazen ,

kirpiklerinden 

   'ömür' ler...

Yüzleşirsin 

kendinle,

'SEN' li

  tünellerin içinde...

Sûretinle

bakarsın 

aslını kilitler de ,

emniyette sanırsın

ya kendini 

her bir dehlizde...

Kendinle 

kalırsın bazen ,

boşlukta...

 Karanlıkta anlarsın 

ışığın  anlamını...

Kömürle elmasın 

aynı olduğunu da...

Ne 

 çevirebilirsin

sırtını

kendine ,

  ne de 

 kalan şeylere 

bir elvedâ...

Sen 'VAR' san 

 her bir kimsede...

Her bir şeyle

soluyorsa nefesin,

yalanlarla 

avunamazsın da...

Acıyla 

 tarûmâr olmuşsa da,

saçılmışsa da 

tüm hücrelerin,

iyileşeceğini de elbette ,

zamanla anlarsın...


Doyduğunda 

anlarsın , acıya...

Acıya bir daha 

tutunmadığında...

Belki her birini 

 zamanla 

bağışladığında...


Ellerin bağrında, 

kolların omuzlarını 

sardığında anlarsın...

Avucunda kalbini

usul usul  

sarmaladığında...

 Başını dizlerinde

avuttuğunda..


Üzmediler 

 diyemezsin seni,

kırıp döküp 

 saçmadılar da...


Kendini kendinden

doğurur da ,

büyüttüğünde

anlarsın zamanla...

Usul usul 

uyuttuğunda ,

   pamuklarda...

...ÖZ...