@senkendinibul

...

Işığın

 hûzmeleri

inerken

yeryüzü

parçalarına,

kendinden

menkûl

pırıltılarıyla

uzaklar,

gözlerinle

   hafiflerdi...

Yükü

dağılırdı

özlemin

serin

  heybetinin...

Berraktı

nihâyet

bilindik

   sabahlar...

Özgürdü

nihâyet

saçlarınla

   martılar...

İnsanı 

ısıtan

umudun

kıvılcımları,

güllerin

sudaki

aksiyle

belirirdi

masûm

   teninde...

Nefes

alır gibi,

sen

değerdin,

fedâkâr

 ellerinle

    şimdiye...

Engelli

bütün

kapılar

tek tek

   açılırdı...

Hayatın

cümle

   diyârlarına...

Sen

duâ

  demektin...

Sen

huzûr

  demektin...

Sen

yıldız

   demektin...

Kapkara

kâbuslar

    ortasında...

Birden

açılırdı

her kilit

tek bir

   anahtarla...

Şimdi

uzanırdı

senle

her

 hûzme

tek tek

    karanlığa...

Şimdi

dolaşırdı

her 

kirpik

    BİR ...BİR...

   aydınlıkta...

....ÖZ...