@senkendinibul

...

Bir yaz dönümündeydi gece,

parladı yakomuzunda rüyâ,

en başından sonuna...

Gecede hikâye,

 hikâyede hayâl,

   nasıl başlamışsa bir kere...

Fıtrat nasıl yaratılmışsa...

/Yedisindeki 

 gözleriyle bir kadın,

/Yetmişindeki  

 vakarıyla bir adam,

/Hasretindeki 

vuslâtıyla bir âşk,

nasıl bakmışsa 
bir kere daha Ay' a...

Öyle de parlardı gönüller

bütün öykülerin sonunda...

Ölüm geldiğinde

vecd ile sarmalanmış yaşama...

Bakışlarında ormansı derinlik ,

Eller erguvân dallarında,

topraksa nemsi, küfsü tavında...

GÜNEŞ' in bereketi,

tüllerin serin ardıllığında

UYUDUĞUNDA...

Bütün güzellik uyandığında...

Sevdiğiyle buluşunca mı tanırdı

sevgiyi, sevdâlılar rüyâda...

Yağmurlu tepeler ardında...

Hava kızıla çalınca...

Deniz altûnî deminde,

buhurlu çamların sisli

zümrüt kokusunda...

Yâkût kâlpler,

Titreşirdi mütemâdî...

 Her serenatta,

tuzlu bûseleriyle rıhtımda...

Nasıl da bakışırdı hayâller,

nasıl da büyürdü AY IŞIĞI' nda...

Suya inince YILDIZLAR,

 dönerdi ÂŞIKLAR,

hiç durmadan,

 sonsuza dek seyrânî

 SONSUZ GECEDE

  bir  kerre  daha...

Göklerin kalbinden sevgiyi,

  Yazardı durmayan gece...

Her yaz dönümünde...

İnince ruhlar yere

binbir solukla

   UYKUSUNDA...

...

...ÖZ...